Pod koniec maja 2024 uczennice z klasy 1c, Maria Preis i Hanna Tkaczyk-Cichowlas, spotkały się z trojgiem absolwentów szkoły, których w latach szkolnych połączyła trwająca do dziś nić przyjaźni. Pani Ewa Nizińska – matematyczka, antropolożka kultury i historyczka, Pani Anna Kamińska – fizyk oraz Pan Marcin Napiórkowski – semiotyk kultury, ze względu na duży natłok obowiązków nie mogli pojawić się w szkole osobiście. Podzielili się jednak w formie zdalnej, pełnymi radości wspomnieniami, w których opowiedzieli, co najbardziej zapadło im w pamięć ze szkolnych lat i jak nauka w Hoffmanowej wpłynęła na ich pomaturalne losy.

Zgodnie wspominali, że najbardziej cenili sobie panującą w szkole swobodę w nawiązywaniu relacji, które owocowały z czasem bliskimi przyjaźniami. Przyznawali, że zdarzało im się wielokrotnie zostawać w szkole po godzinach oraz angażować się w liczne szkolne projekty, zdobywając umiejętność pracy w grupie i realizując się kreatywnie. Podkreślali, że Hoffmanowa to nie tylko historia i tradycja, ale także cała społeczność Hoffmaniaków wielu pokoleń, stanowiąca markę odmienną od innych liceów. W ich wspomnieniach to właśnie szkoła średnia była czasem, kiedy mogli poznać wiele różnych dziedzin i rozwijać się w licznych obszarach, doskonalić zdolność szukania niestandardowych rozwiązań oraz zadawania pytań, czerpiąc później z tych doświadczeń również na studiach i w życiu zawodowym.

Obecnym Hoffmaniakom doradzali przede wszystkim porzucenie myślenia schematycznego na rzecz kreatywnego podchodzenia do napotykanych problemów oraz pozostanie ciekawymi świata. Na koniec życzyli uczniom radości z czasu spędzonego w liceum, który oni sami uznali za najwspanialszy okres w życiu.